Column Ambro: Verschil van inzicht
ingevoerd op 2-9-2014
Verschil van inzicht
Als ik langs de slagboom rij kom ik twee collega crosstriatleten tegen, beide met verhitte hoofden. Dat is niet gek aangezien we net 10 kilometer Obstacle Run, 600 meter zeezwemmen en 18 kilometer ATB-en achter de rug hebben. Dat is echter niet de hoofd oorzaak van hun ingehouden woede.
’s Morgens bij het inschrijven lijkt het al anders te gaan dan verwacht. Als wedstrijdsporter verwacht ik een strak georganiseerd evenement met veel deelnemers. Wat het blijkt te zijn is een licht chaotisch gebeuren waar slechts 20 crosstriatleten aan de start zullen staan. Geen probleem natuurlijk, het is tenslotte de eerste keer. Onduidelijkheid voert de boventoon maar uiteindelijk staan onze fietsen bij de wisselzone en hebben we het startvak van het eerste onderdeel gevonden.
We worden wel ietwat raar aangekeken met onze strakke lycra pakjes. Alweer een voorteken.
De Obstacle Run krijgt ongewild nog een extra element, door de minimale bewegwijzering wordt het een soort Oriëntatie Obstacle Run. Dat blijft gedurende het zwem en fietsonderdeel ook nog zo.
Na een pechvolle ATB race volgt het finishmoment. De twee heethoofden ben ik door een lekke band uit het zicht verloren maar ook zij hebben moeten zoeken en zijn allerminst in hun nopjes.
eigenlijk wordt er naar ons, de “nieuwe” groep crosstriatleten, nauwelijks omgekeken.
Vol enthousiasme worden de vrolijk uitgedoste Obstaclerunners binnengehaald. Hoe bonter de kleding hoe luider de speaker ze verwelkomd. Tussendoor mogen wij nog even naar voren komen en dan blijkt dat er een duidelijk verschil van inzicht heerst. Als organisatie leek het ze leuk een extra dimensie toe te voegen aan hun succesformule, een stuk zwemmen en fietsen erbij. Naast doldwaze kleding kunnen de deelnemers zich dan ook nog uitleven op ludieke fietsen. Lachen in het kwadraat!En toen kwamen wij bij de inschrijftafel. Professionele, strakke lycra pakjes en een ogenschijnlijk superfanatieke dadendrang. De lat lag bij de organisatie duidelijk op een ander niveau dan waarop de deelnemers hadden gerekend. Dat bleek dus langs het hele parcours. Oeps in het kwadraat….
En dan komt het aan op flexibiliteit. De knop om, een echte wedstrijd werd een ochtend lekker sporten. Dat lukt helaas niet bij iedereen.
Als ik langs de slagboom rij kom ik twee collega crosstriatleten tegen, beide met verhitte hoofden. Dat is niet gek aangezien we net 10 kilometer Obstacle Run, 600 meter zeezwemmen en 18 kilometer ATB-en achter de rug hebben. Dat is echter niet de hoofd oorzaak van hun ingehouden woede.
’s Morgens bij het inschrijven lijkt het al anders te gaan dan verwacht. Als wedstrijdsporter verwacht ik een strak georganiseerd evenement met veel deelnemers. Wat het blijkt te zijn is een licht chaotisch gebeuren waar slechts 20 crosstriatleten aan de start zullen staan. Geen probleem natuurlijk, het is tenslotte de eerste keer. Onduidelijkheid voert de boventoon maar uiteindelijk staan onze fietsen bij de wisselzone en hebben we het startvak van het eerste onderdeel gevonden.
We worden wel ietwat raar aangekeken met onze strakke lycra pakjes. Alweer een voorteken.
De Obstacle Run krijgt ongewild nog een extra element, door de minimale bewegwijzering wordt het een soort Oriëntatie Obstacle Run. Dat blijft gedurende het zwem en fietsonderdeel ook nog zo.
Na een pechvolle ATB race volgt het finishmoment. De twee heethoofden ben ik door een lekke band uit het zicht verloren maar ook zij hebben moeten zoeken en zijn allerminst in hun nopjes.
eigenlijk wordt er naar ons, de “nieuwe” groep crosstriatleten, nauwelijks omgekeken.
Vol enthousiasme worden de vrolijk uitgedoste Obstaclerunners binnengehaald. Hoe bonter de kleding hoe luider de speaker ze verwelkomd. Tussendoor mogen wij nog even naar voren komen en dan blijkt dat er een duidelijk verschil van inzicht heerst. Als organisatie leek het ze leuk een extra dimensie toe te voegen aan hun succesformule, een stuk zwemmen en fietsen erbij. Naast doldwaze kleding kunnen de deelnemers zich dan ook nog uitleven op ludieke fietsen. Lachen in het kwadraat!En toen kwamen wij bij de inschrijftafel. Professionele, strakke lycra pakjes en een ogenschijnlijk superfanatieke dadendrang. De lat lag bij de organisatie duidelijk op een ander niveau dan waarop de deelnemers hadden gerekend. Dat bleek dus langs het hele parcours. Oeps in het kwadraat….
En dan komt het aan op flexibiliteit. De knop om, een echte wedstrijd werd een ochtend lekker sporten. Dat lukt helaas niet bij iedereen.
