Na de eerste echte klassiekers was het de afgelopen week de beurt aan de eerste echte Protour etappekoersen. In Italië stond de Tireno Adriatico op het programma, in Frankrijk de rit naar de zon: Parijs-Nice.
...
Overeenkomst in deze wedstrijden was het rijden van deVacansoleil-DCM formatie. In de Tireno werden zij met Johnny Hoogerland en Wout Poels uiteindelijk 5-de en 8-ste in het eindklassement met als bonus de jongerenprijs voor Wout Poels.
Op de Franse wegen naar de zon was het succes nog groter, drie etappezeges en de 2-de plaats in het eindklassement. Werkelijk een top prestatie.
In de schaduw van al dit geweld reed een Nederlander in buitenlandse dienst rond. Verscholen in de buik van het peloton deed hij zijn werk voor de ploeg en finishte steeds zo rond de honderdste plaats. Slechts één keer heb ik zijn naam in een dagverslagje gelezen, dat was om te vermelden dat Liewe Westra hem afloste als tijdsnelste Nederlander in de afsluitende tijdrit. Hij werd daarin uiteindelijk 70-ste.
Ik stel me voor dat hij de hele week hard heeft gewerkt om zijn kopmannen van drinken en eten te voorzien. Of om hen terug naar voren te brengen als ze een plaspauze hadden ingelast, misschien heeft hij ze zelfs wel geduwd tijdens het urineren zodat ze niet hebben hoeven afstappen. (dat gebeurt echt in de koers!)
Op dit moment is hij echter vooral blij in koers te zijn denk ik. Hij doet ook geen moeite om uit de schaduw te treden. In zijn vorige wielerleven blies hij nogal hoog van de toren was het verwijt. Dat laat hij nu achterwege, in alle anonimiteit doet hij zijn ding.
Één ding hoop ik van harte, dat is dat Thomas Dekker de hardheid van de koers die Parijs Nice heeft, benut om zijn vorm te kunnen aanscherpen. Zodat hij verderop in het seizoen kan laten zien dat hij weer een terug is op het niveau waar hij kan en hoort te zijn.
Bron: Kolkman Zijdewind