Van nature ben ik nogal positief. Als wielrenner, wat ik ook geweest ben, is dit echter niet altijd goed.
In het afgelopen jaar is de beerput van positieve wielrenners goed open getrokken. Talloze renners bekenden in het verleden doping gebruikt te hebben. Bij de meesten was het een enkele keer of een korte periode. En als ze nog actief waren zeker nu niet meer.
Of het fietsen echt beter wordt van al die halfslachtige bekentenissen weet ik niet.
Één van de renners die in het verleden echt een positieve test gehad hebben kwam vorig jaar weer een beetje in de buurt van het niveau dat hij had ten tijde van zijn positieve plas. Na twee jaar schorsing, waarvan de eerste op ging aan feesten en andere zaken die voor een fietser niet goed zijn, werd hij in genade aangenomen door een Amerikaanse ploeg. Daar mocht hij werken aan het talent dat hij wel degelijk bezit.
Gisteravond lag ik in bed tv te kijken en zag ik een stylisch zeer verantwoord, ongeschoren gezicht met een grote glimlach de deur openen voor Jeroen Pauw. Direct herkende ik Thomas Dekker, nog altijd de enige wielrenner die met terugwerkende kracht werd geschort voor een doping overtreding. In 2009 bleek uit een hertest van een bloedstaal uit 2007 dat hij EPO had gebruikt. Wat iedereen toen al vermoede en nu weet is dat hij één van de velen was. Het blijft fout maar misschien wel iets begrijpelijker.
Wat volgde was een terugblik op een interview dat beide heren 5 jaar geleden hadden gemaakt. Boven genoemde feiten waren toen nog niet bekend. Een nog jonge, stylisch zeer verantwoorde en gladgeschoren Thomas vertelde toen vol bravoure over zijn prestaties en welke successen er nog zouden volgen. Hij werd toen algemeen arrogant en te zelfverzekerd gevonden. Al met al had zijn houding en uitstraling iets negatiefs. Hoe ironisch…
Terugkijkend naar het interview van 5 jaar eerder met de wetenschap van nu, deed Thomas het toen helemaal niet slecht. Eigenlijk bekende hij daar al half maar werden de signalen niet opgepakt. Nu zat er een nog altijd zelfverzekerde, maar veel realistischer Thomas. Geen excuses maar simpelweg een constatering van hoe het is gelopen.
Ik vond het een mooi interview waarbij beide mannen elkaar de ruimte lieten en die ook namen om het heden te vergelijken met 5 jaar eerder. En Thomas? Hij won er sympathie mee, en dat is dan weer positief!
http://www.kolkmanzijdewind.nl
Bron: Kolkman Zijdewind