Column: Slappe tijd

Slappe tijd.


Gedurende het hele jaar consumeer ik sportnieuws, waar en wanneer ik maar kan. Vaak is er veel interessant nieuws, soms niet.
Deze periode van het jaar vind ik niet de boeiendste. Competities zijn afgelopen of nog in een fase waarin geen beslissingen vallen en grote evenementen zijn er niet.

Gelukkig hebben we Sven nog, zijn comeback na een jaar blessureleed (of was het “gewoon” een sabatical?) zorgt voor een leuk soort spanning. Kan hij het nog?
Na één weekend schaatsen weten we het eigenlijk al weer. Hij kan het nog en zal de komende jaren de heerschappij weer naar zich toe trekken. Weg leuk soort spanning…

Gefietst wordt er ook nog wel, maar dan eigenlijk alleen in het veld. Waar vroeger de prut werd opgezocht en er geen renner meer te herkennen was zijn de hedendaagse veldritten veredelde criteriums. Over harde veelal droge parcoursen wordt er met een moordend tempo gereden en de sponsoren blijven van start tot finish duidelijk leesbaar. En aan het eind staan er negen belgen en één Tjech in de top tien. Niet echt om op het puntje van de bank te belanden.

Dan maar formule 1 kijken. In allerlei exotische landen worden racebanen uit de woestijn gestampt. Het hele Bernie Ecclestone circus trekt daarheen en de grote automerken laten zich door de oliesjeiks fêteren. Weer een decennium geen ontwikkeling in elektrisch rijden….
De kampioen van dit bal is ook al ruim voor het einde van de competitie bekend. De duitser Vettel krijgt vleugels van zijn Red Bull auto en wint alleen niet als ze de hem een paar versnellingen afnemen.

Kortom, slappe tijd voor de sportvolger in mij. Gelukkig heb ik nog wel wat andere zaken om me mee bezig te houden. En ik kijk nu al weer uit naar de start van het nieuwe wielerseizoen! O nee, dan doet Gilbert natuurlijk weer mee.