Column Ambro: Mea Culpa

De laatste weken klinkt het steeds vaker, het Mea Culpa, oftewel: door mijn schuld. Van oorsprong komt deze uitspraak voor in de schuldbelijdenis van de rooms katholieke kerk. Daarin wordt aan onder andere God schuld bekend aan het zondigen in woord, gedachte en/of daad. Direct wordt daarbij gevraagd te bidden om vergeving.

Nu klinkt het Mea Culpa vooral uit de mond van wielrenners. En gezondigd hebben zij dan. Niet alleen in gedachte maar zeker ook in daad. Alleen het woord ontbrak tot op dit moment nog. En in veel gevallen ontbreekt dat helaas nog steeds. De renners die nu wel hun schuld bekennen zijn nog in twee kampen te verdelen.

Ten eerste zij die het hele verhaal hebben begrepen. Zij bekennen schuld en nemen die volledig op zich. Ook vragen zij direct om vergeving van hun zonde en hopen zo met een schone lei verder te kunnen. Zij hebben het duidelijk gesnapt.
 
Ook zijn er renners die wel hun schuld bekennen, maar vervolgens gaan wijzen naar anderen in hun omgeving om de schuld op af te schuiven. Een soortvan:  Ik beken, maar het was zijn schuld. En laten we hem ook niet vergeven, nee laten we hem straffen voor zijn zonde. Duidelijk niet begrepen dus

Ik vraag mij af hoeveel Mea Culpa’s we deze winter nog gaan horen en vanuit welke groep die dan komen. Is het vanuit de eerste groep, dan zal het blijven bij individuen die vervolgens zichzelf weer recht in de spiegel aan kunnen kijken.

Komen ze vanuit de groep die het niet gesnapt heeft is er een kans dat er meerdere renners en wellicht ploegen mee gesleurd worden in de schuldbekentenis. Dat zal meer teweeg brengen maar of de veroorzaker daarvan ook lekkerder zal slapen….