Column Ambro: Bekennen, of...
ingevoerd op 10-1-2013
Ik zie de setting al voor me. 17 januari 2013, een kamer in Austin Texas. Lance zit op de bank, nog net zo strak afgetraind als in zijn beste dagen. Schuin tegenover hem in een lekkere luie stoel zit Oprah, nog net zo mollig en scherp van tong als in haar beste jaren.
De eerste minuten zijn de vragen van Oprah nog wat aftastend en voorzichtig. De antwoorden van Lance duidelijk maar nog ontwijkend. De spanning neemt langzaam toe.
Dan begint Oprah in te spelen op het gevoel van Lance, want dat blijkt hij wel zeker te bezitten. Ineens is het zover, ze heeft Lance waar ze hem hebben wil, in een kwetsbare hoek. En wellicht wil hij daar zelf ook wel zijn...
Ze vraagt hem waarom, hij heeft zijn grootste overwinning ten slotte al lang behaald. Geen zege op de fiets komt in de buurt van zijn overwinning op de kanker.
Dat is het moment waarop Lance (ingecalculeert of niet?) breekt.
Zijn hele leven is hij al een overwinnaar. Als jong jochie met spelletjes, als triatleet en later als wielrenner. Zelfs teelbalkanker kreeg hem er niet onder! Hij kon het niet verkroppen dat een rossige duitser die in de winter steevast te dik werd of een kleine spanjaard die gesponsord werd door de blindenloterij hem eraf zouden rijden. Zijn schoenen mochten ze niet eens poetsen!
Ja, natuurlijk heeft hij spijt. Met tranen in de ogen geeft hij dat ook toe. Het koste hem zijn huwelijk, de relatie met zijn kinderen is daardoor lastig geworden en hij is ook nog eens zijn Livestrong respect kwijt.
Hij had het niet moeten doen, hij was fout maar gedane zaken nemen geen keer. Dat is het moment dat Oprah begripvol een arm om hem heen slaat. Overwinnen is ten slotte waar Amerika goed in is.
En als Oprah hem vergeeft zal de natie snel volgen.
Nog ruim een week, dan zal er weer een stukje van de dopingsluier opgeheven worden. Of het zo zal gaan als hier beschreven is nu nog de grote vraag.
De eerste minuten zijn de vragen van Oprah nog wat aftastend en voorzichtig. De antwoorden van Lance duidelijk maar nog ontwijkend. De spanning neemt langzaam toe.
Dan begint Oprah in te spelen op het gevoel van Lance, want dat blijkt hij wel zeker te bezitten. Ineens is het zover, ze heeft Lance waar ze hem hebben wil, in een kwetsbare hoek. En wellicht wil hij daar zelf ook wel zijn...
Ze vraagt hem waarom, hij heeft zijn grootste overwinning ten slotte al lang behaald. Geen zege op de fiets komt in de buurt van zijn overwinning op de kanker.
Dat is het moment waarop Lance (ingecalculeert of niet?) breekt.
Zijn hele leven is hij al een overwinnaar. Als jong jochie met spelletjes, als triatleet en later als wielrenner. Zelfs teelbalkanker kreeg hem er niet onder! Hij kon het niet verkroppen dat een rossige duitser die in de winter steevast te dik werd of een kleine spanjaard die gesponsord werd door de blindenloterij hem eraf zouden rijden. Zijn schoenen mochten ze niet eens poetsen!
Ja, natuurlijk heeft hij spijt. Met tranen in de ogen geeft hij dat ook toe. Het koste hem zijn huwelijk, de relatie met zijn kinderen is daardoor lastig geworden en hij is ook nog eens zijn Livestrong respect kwijt.
Hij had het niet moeten doen, hij was fout maar gedane zaken nemen geen keer. Dat is het moment dat Oprah begripvol een arm om hem heen slaat. Overwinnen is ten slotte waar Amerika goed in is.
En als Oprah hem vergeeft zal de natie snel volgen.
Nog ruim een week, dan zal er weer een stukje van de dopingsluier opgeheven worden. Of het zo zal gaan als hier beschreven is nu nog de grote vraag.
