Column Ambro: Echte mannen.

 
Jeugdheld van velen en nu gewoon trainer in de Nederlandse competitie, Marco van Basten hield nog maar eens een pleidooi. Voetbal moet weer een echtemannensport worden. Niet iedere duw of tikje moet worden bestraft.

Ik kan me de tijd eerlijk gezegt niet herinneren dat voetbal een echtemannensport was. Ten eerste is er volgens mij in de regels vast gelegd dat fysiek contact niet is toegestaan. Ten tweede lijkt iedere voetballer er op uit om iedere keer dat er bijna contact met de tegenstander lijkt te komen al ter aarde te stort alsof hij de eerste twee weken niet meer op kan staan. Niet echt een mannelijke reactie zo lijkt me. 

Vervolgens staan ze gesteund door meerdere ploeggenoten als opgefokte vechthonden tegenover elkaar om hun gelijk te halen. Wat een onrecht is hen aangedaan! Daartegenover staat een groep tegenstanders die dezelfde gedachte heeft, ook zij menen dat ze vol in het gelijk staan.
Als de man die daarvoor is aangesteld, de scheidsrechter, een beslissing neemt hoe het spel te vervolgen zal 1 groep zo snel mogelijk verder willen. De woede van de tweede groep richt zich nu op een ander slachtoffer, de scheidsrechter.

Hoe bestaat het toch dat hij hen heeft benadeeld, zij zijn toch volledig onschuldig, doen nooit een vlieg kwaad. Pas als de gemoederen weer tot rust gekomen zijn zal het spel hervat worden. Mannelijk is dit soort veelvoorkomende acties niet te noemen lijkt me. Om vervolgens de scheidsrechter te betichten van het op niet mannelijke wijze toepassen van deregels lijkt me nogal hypocriet.

Zondagmiddag heb ik nog even naar de Six Nation Cup rugby zitten kijken. Twee ploegen met stuk voor stuk tot over oren met testosteron overladen speirbundels vechten om een ovale bal om die over de eindlijn op de grond te drukken. Keiharde tackels zijn een toegelaten mogelijkheid om de tegenstander van scoren af te houden. Een goed uitgevoerde tackle wordt door de tegenstander in stilte, met respect geaccepteerd. En een schwalbe? die moet in rugby nog uitgevonden worden. Daar is het juist andersom. Als ze twee weken niet kunnen lopen spelen ze gewoon door.

De scheidsrechter, de enige met een smetteloos wit shirt, lijkt er alleen bij te lopen om een beetje bij te sturen waar er twijfel bij de spelers is. Geen onvertogen reactie heb ik naar de man zien gaan.

Laat de voetballers dus eerst maar eens naar hun iegen gedrag kijken. Zodra dat mannelijk is te noemen kan er eventueel nog naar de regels en de controlerende mannen, lees scheidsrechters, gekeken worden.

Opvallend is overigens ook nog dat de klagende trainers met hun club meestal in het rechterrijtje terug te vinden zijn....

AMBRO VAN STRATEN