Column Ambro: Bloemenmeisje
ingevoerd op 29-4-2014
Bloemenmeisje
De laatste weken breng ik weer wat meer tijd door op de fiets. Ik heb mezelf ter motivatie een aantal doelen gesteld en daar moet naar toe getraind worden. Al fietsende besef ik me dat sporten toch weer erg lekker is. Niet dat ik het enorm miste toen ik het minder deed maar nu ik het weer meer doe geniet ik er weer van.
Al trainende kom ik op plaatsen waar ik, voor mijn “rustperiode”, vaker kwam. Het valt me daarbij op dat er niet veel is veranderd. Er is eens een huis bij gebouwd, wat bomen zijn gekapt of een weg vernieuwd dan wel omgelegd. Naast de omgeving is trainen ook nog gewoon trainen. Wel is het zo dat ik nu minder uren maak en de uren die ik maak dus optimaal moet benutten.
In mijn vorige fietsleven was het vooral zaak in goede conditie te zijn zodat ik uren en dagen achter elkaar lekker kon doortrappen tijdens Transalp reizen. Nu is het zaak om in veel kortere wedstrijdjes een veel hogere intensiteit aan te kunnen. Dat is even omschakelen. Alleen maar rondjes fietsen op een gelijk tempo blijkt niet genoeg te zijn. Koershardheid en snelheid heb ik nodig is de conclusie na een paar tijdritten en een Run-Bike-Run.
In training, en dan met name die alleen, is het mij nooit gelukt die hardheid en snelheid op te doen. Daar gebruikte ik altijd (trainings)wedstrijden voor. Dat moet dan nu ook maar weer, geen koersen maar trainingstijdritten en duatlons. Als ik gewoon fiets rij ik lekker als vanouds rond. Kijk om me heen en geniet van wat er om me heen te zien is, en dan uiteraard onder muziek in mijn oren. Afgelopen weekend nog in Zuid-Limburg, heerlijk 80 kilometer gereden in een heerlijk voorjaarszonnetje. De aldaar aanwezige hellingen zorgden voor de nodige hardheid.
Het meest geniet ik nu echter van de ritten tussen Petten en Zijdewind. ’s Morgens met een opkomende zon aan de horizon in alle rust naar de winkel. Als het hoofd na een drukke dag vol zit met te verwerken zaken is het ’s avonds heerlijk om door de polder naar huis te rijden. Daar aangekomen staat alles weer op een rijtje. Onderweg is van alles te zien, afgelopen week nog langs de Selschardijk. Een meisje liep daar in een weiland bloemen te plukken. Het voorjaar is echt begonnen!
De laatste weken breng ik weer wat meer tijd door op de fiets. Ik heb mezelf ter motivatie een aantal doelen gesteld en daar moet naar toe getraind worden. Al fietsende besef ik me dat sporten toch weer erg lekker is. Niet dat ik het enorm miste toen ik het minder deed maar nu ik het weer meer doe geniet ik er weer van.
Al trainende kom ik op plaatsen waar ik, voor mijn “rustperiode”, vaker kwam. Het valt me daarbij op dat er niet veel is veranderd. Er is eens een huis bij gebouwd, wat bomen zijn gekapt of een weg vernieuwd dan wel omgelegd. Naast de omgeving is trainen ook nog gewoon trainen. Wel is het zo dat ik nu minder uren maak en de uren die ik maak dus optimaal moet benutten.
In mijn vorige fietsleven was het vooral zaak in goede conditie te zijn zodat ik uren en dagen achter elkaar lekker kon doortrappen tijdens Transalp reizen. Nu is het zaak om in veel kortere wedstrijdjes een veel hogere intensiteit aan te kunnen. Dat is even omschakelen. Alleen maar rondjes fietsen op een gelijk tempo blijkt niet genoeg te zijn. Koershardheid en snelheid heb ik nodig is de conclusie na een paar tijdritten en een Run-Bike-Run.
In training, en dan met name die alleen, is het mij nooit gelukt die hardheid en snelheid op te doen. Daar gebruikte ik altijd (trainings)wedstrijden voor. Dat moet dan nu ook maar weer, geen koersen maar trainingstijdritten en duatlons. Als ik gewoon fiets rij ik lekker als vanouds rond. Kijk om me heen en geniet van wat er om me heen te zien is, en dan uiteraard onder muziek in mijn oren. Afgelopen weekend nog in Zuid-Limburg, heerlijk 80 kilometer gereden in een heerlijk voorjaarszonnetje. De aldaar aanwezige hellingen zorgden voor de nodige hardheid.
Het meest geniet ik nu echter van de ritten tussen Petten en Zijdewind. ’s Morgens met een opkomende zon aan de horizon in alle rust naar de winkel. Als het hoofd na een drukke dag vol zit met te verwerken zaken is het ’s avonds heerlijk om door de polder naar huis te rijden. Daar aangekomen staat alles weer op een rijtje. Onderweg is van alles te zien, afgelopen week nog langs de Selschardijk. Een meisje liep daar in een weiland bloemen te plukken. Het voorjaar is echt begonnen!
